اگر دیر شود از دست ژوپیتر نیز کاری برنخواهد آمد
 |
حمایت از پیرلو، برناردسکی و لوکاتلی در کنار برخی از انتقادات سرگشاده به سیاست‌های یووه؛ مناقشه برانگیزترین موضوعاتی هستند که آندره‌ا بوسکو روزنامه‌نگار سابق Gazzetta و مجری پیشین شبکه تلویزیونی Rai در یادداشتی صریح به آنها پرداخته است. تهیه‌کننده فعلی Radio Bianconera در نوشته پر حرارت و جسورانه‌اش ضمن حمایت قاطعانه از آندره‌ا پیرلو در مقابل انتقادات برخی از روزنامه‌نگاران در خصوص صحبت‌های او در نخستین کنفرانس خبری‌اش در باشگاه یوونتوس، به مدیران این باشگاه هشدارهایی جدی داده است که مرور آنها جالب‌توجه است.
آندره‌ا پیرلو در اولین کنفرانس مطبوعاتی‌اش عالی و تأثیرگذار بود. حرف‌های منطقی و اظهاراتی که تمام آنچه نیاز به عنوان کردن‌شان در این نشست بود به طور کامل در خود داشتند. او با صراحت و شجاعت از کنار گذاشتن هیگواین گفت و بر وقوع این اتفاق در مورد خدیرا تصریح کرد. پیرلو از کشف دوباره اشتیاق صحبت به میان آورد؛ شور و نشاطی که در یک سال گذشته کمرنگ‌تر از هر زمان دیگر در سال‌های اخیر شده بود. در روزهای تلخی که با عصبانیت در انتظار عذرخواهی مائوریتسیو ساری پس از پایان هر بازی نامطلوب یووه بودیم، آندره‌ا پیرلو برایمان از امیدی جدید گفت. او چاره‌ای جز در دست گرفتن یک جارو و زدودن گرد و غبار نشسته بر اتمسفر ذهنی هواداران ندارد. او شفاف سخن گفت و از دادن امیدهای واهی و گفتن «شاید» اجتناب کرد. در فصل ورشکسته یووه و نمایش‌ها و عملکردهای ناامیدکننده‌اش به شنیدن لختی امید از یک یوونتوسی سابق سخت نیازمند بودیم.
من به پیرلو اعتماد دارم. نه‌تنها هواداران یووه به او به عنوان یکی از داشته‌های ارزشمند باشگاه محبوب‌شان نیاز دارند بلکه فوتبال ایتالیا نیز به چهره‌هایی مثل پیرلو با امید چشم دوخته است. نباید اجازه داد او در آینده به سیبلی برای شلیک تبدیل گردد؛ باشگاه یوونتوس باید به شدت و دقت از او حمایت و پشتش را خالی نکند.
با پیوستن وستون مک‌کنی یک نگرانی در ذهنم پدید آمده؛ اینکه مبادا سیاست‌ها و محدودیت‌های اقتصادی باشگاه پیرلو را به «کم» راضی کند. با اینکه تجربه‌ام دائم به من گوشزد می‌کند که درباره بازیکنی که نمی‌شناسی پیشاپیش قضاوت نکن اما از همراهی ترس‌هایی از این دست در پیش‌بینی‌هایم گریزی ندارم.
صحبت از مذاکره در مورد انتقال رایان گراونبرخ (هافبک 18 ساله آژاکس) و بازگشت مویزه کین به یوونتوس است. اما آیا این انتقالات برای قهرمانی‌های مدنظر یووه کافیست؟ آیا نگاهی به عملکرد اینتر و ترکیب بازیکنانش انداخته‌ایم؟ نفرات آنها آیا کمی نگران‌مان نمی‌کند؟!
در مورد مانوئله لوکاتلی یک انتقاد مهم به عملکرد مدیران یووه دارم. اگر ساندرو تونالی 40 میلیون قیمت‌گذاری شده پس چرا یووه به خاطر قیمت 20 میلیون یورویی‌ای که ساسوئولو بر روی هافبکش گذاشته چانه‌زنی می‌کند؟ عملکرد لوکاتلی به نسبت تونالی در فصل گذشته آشکارا بهتر بود؛ آیا هزینه کردن نصف مبلغ تونالی برای این بازیکن، سخت‌گیری و دور کردن او از باشگاه نیست؟ حتماً باید پای رقبا به تیم‌های خواهان او اضافه شود تا باشگاه متمایل به پرداخت هزینه انتقال او شود؟ با دعوت لوکاتلی به تیم ملی ایتالیا از سوی روبرتو مانچینی در روزهای اخیر بعید نیست شاهد درخشش این بازیکن در بازی‌های ملی و بالا رفتن قمیت او باشیم. در این صورت چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ تا دیر نشده و پیشنهادی مطلوب به ساسوئولو نرسیده باید دست به کار شد؛ لوکاتلی ارزش یک جلسه فوری با مسئولان این باشگاه را دارد.
در طول تمام تاریخ باشگاه یوونتوس به خاطر نمی‌آورم بازیکنی به اندازه فدریکو برناردسکی مورد انتقاد و بازخواست باشد. سرنوشت فوتبالی او دقیقاً شبیه وضعیت «ویتکنت دو نیم‌شده» در رمان معروف ایتالو کالوینو شده؛ عده‌ای از یک سو فدریکو را بد می‌دانند اما از سوی دیگر او را با قیمت مدنظرشان به پی‌اس‌جی، سیتی، تاتنهام، بایرن، رم، میلان، اتلتیکو و ناپولی پیشنهاد می‌کنند و عده‌ای نیز همچنان به بازگشت دوباره او به شرایط ایده‌آلش امید بسته‌اند اما در راه احیای مجددش ناتوان و بی‌برنامه هستند. با این همه واقعیت این است که همه ما در مقابل بازیکن آینده‌داری مثل فدریکو برناردسکی بی‌انصاف و بدرفتار بودیم؛ غافل از آنکه اگر این روند در مورد بازیکنان دیگری مثل زانیولو، باره‌لا و تونالی ادامه یابد دیگر باید دست به دامن کدامیک از الهه‌گان روم باستان شویم تا به مدد فوتبال ایتالیا بیاید؟
پی‌نوشت: در فرهنگ اساطیر روم باستان؛ «ژوپیتر» به خدای خدایان، خدای آسمان و خدای آذرخش‌های آسمانی اطلاق می‌شد.
«به اشتراک گذارید»
حامد «خبرنگار»
ارتباط با نگارنده:
